Uwodzące atrakcyjną formą wizualną instalacje czy wręcz aranżacje przestrzeni Radkego hipnotyzują swoją formą zewnętrzną. Dopiero po chwili – jeśli w ogóle – widz może poza błyskotliwą zewnętrznością obiektów dostrzec nie tyle dyskurs o wieloznacznych kwestiach, które poruszałby sam artysta, ile dyskusję z naszą własną wyobraźnią.